Pansy

  

Μες τη  βροχή τραγουδώ σκοπούς, δικούς μας ρυθμούς
να 'ξερες πόσο μου λείπεις
σε βλέπω μα δε σε κοιτώ
τα μάτια σου δυο φλόγες
κι εγώ είμαι ακόμα εδώ

Μια φωνή τόσο γαλήνια
πόσο ανάγκη, αγάπη μου, να 'ξερες  πως την έχω

Μου φτάνει που στα όνειρα μου έρχεσαι και με βρίσκεις
να στέκω σ' αυτήν την ακροθαλασσιά
εκεί που μου αλλάζει τη ζωή
ο ήλιος και το βασίλεμά του
με βρίσκεις και με φιλάς
ανθίζεις και σφυρίζεις
θυμάσαι τότε στα σκοτεινά
κι οι δυο μας μια αγκαλιά γίναμε
σκαρώναμε ταξίδια μακρινά

ταξίδια στο τέλους του κόσμου
για χώρες άγνωστες
σαν δυο μικρά αποδημητικά χελιδόνια
θα κινούσαμε για μέρη ηλιόλουστα, ζεστά
την μεταφορά ερωτευτήκαμε την κάναμε δική μας
ερωτευτήκαμε την αυγή, τη θάλασσα, τη σελήνη, τα χρώματα της δύσης, τον ουρανό, τα όνειρα

ερωτευτήκαμε
ερωτευτήκαμε
ερωτευόμαστε

για μουσικές του δρόμου
ξενύχτια και ποτά
θα ταξιδεύαμε και όλα πίσω μας
ταξίδι της ψυχής, χωρίς γυρισμό

θα έχουμε, τουλάχιστον, κάθε ανατολή
και κάθε ηλιοβασίλεμα να μας θυμίζουν στίχους και σκοπούς

θα έχουμε τον ουρανό
τα αστέρια να μετράμε
και ας είμαστε ξεχωριστά όμορφοι
στην δικιά μας ρότα

πλούσιοι
αυτάρκεις
σίγουροι