η ιστορία ενός τρελού

χάρτινε αϊτέ εσύ εκεί ψηλά
πες μου τι βλέπεις, λύπη μήτε χαρά ;
μα κι αν τυφλός γεννήθηκες
τον ήλιο μονάχα σκιάχτηκες
να μάθεις να πονάς

αϊτέ μου πάτερα με χρυσά φτερά
κοίτα να μάθεις την αλήθεια για τη ζωή σου
αγάπησες όνειρα, σχήματα, λευτεριά
τώρα σκισμένος προσμένεις την τελευταία πνοή σου

κάποτε ήσουν σίγουρος πως εκεί ψηλά
πετάς ανάλαφρος δίχως μοναξιά
τα σύννεφα και τα αστέρια νόμισες θα σου κρατούσαν συντροφιά
μα έζησες
έπεσες
άλλαξες για μια ακόμη, στερνή, φορά