The beauty of love as it was made to be












Δώσε μου το χέρι σου να το ακουμπήσω στης καρδιάς μου το όνειρο

Το χνώτο της αναπνοής σου ζεσταίνει αυτόν τον ουρανό,
αυτόν τον κρύο ουρανό

και μην σε νοιάζει
εγώ θα είμαι δίπλα σου
και μην στεναχωριέσαι
πάντα θα σε κρατάω σφιχτά στην αγκαλιά μου
μαζί σου θα γελάω
μαζί σου θα πονώ


γιατί κοντά σου μπορώ να ζήσω
μπορώ να πετάξω

ψηλά
εκεί που ψευτιά και μίσος και λύπη δεν υπάρχει
σίγουρος πως όταν πέσω στο έδαφος

δεν θα πονέσω
γιατί εσύ θα είσαι εκεί

να ονειρεύεσαι

να ελπίζεις

να αγαπάς

να σε ερωτεύομαι σε κάθε κοίταγμα


Μην σταματάς να σφυρίζεις
Γιατί ξέρεις πως
« Η αγάπη δεν θα σε προδώσει, δεν θα σε τρομάξει, δεν θα σε υποδουλώσει,
ΘΑ ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ»

Και αν μπρος σου τοίχος ψηλός σε φοβίζει και σε στοιχειώνει
Μαζί θα τον ζωγραφίσουμε με λίγο χρώμα από τις αχτίδες των ματιών σου

Δεν με νοιάζει η πραγματικότητα με τα προβλήματά της
Μονάχα εσένα να αγαπώ

Αυτό θέλω

Αυτό χρειάζομαι







Σε αγαπώ











Without you, today's emotions would be the scurf of yesterday's


«Υπάρχουν χέρια που σαν πέσεις σε σηκώνουνε ξανά»
μέσα από την μοναξιά γνΟρίζουμε τον εαυτό μας
Μοναξιά που κάποτε έφτανε σε ένα τόσο αδιέξοδο σημείο
Μοναξιά που ήταν απελπιστικά πολλά υποσχόμενη

Μα όχι τώρα

Τώρα μονάχα κάποια παράμερα απομεινάρια που έρχονται κατά καιρούς να μου θυμίσουν πως τον εαυτό μου όρισα μέσα από την μονοτονία μιας μοναξιάς αλλά τον γνώρισα μέσα από δυο πανέμορφα μάτια και ένα αληθινό χαμόγελο

Ίσως να έχεις κουραστεί να το ακούς μα μην σταματήσεις να γελάς
Όλο και πιο πολύ κάθε μέρα, όλο και πιο δυνατά
Ελευθερία που μόνο εσύ γνωρίζεις
Ανθρώπινο ιδεώδες ξεχασμένο-χαμόγελο- από πολλούς και σπάνιο όσο ένα ανοιχτορόδινο κυκλάμινο η ανάσα σου όταν ενώνονται οι σκέψεις μας

Γιατί ξέρεις πως κάποιες σκέψεις δεν πρέπει να λέγονται
Ακόμη και αν περάσουν δυο χρόνια
Και οι δικές σου οι σκέψεις είναι ξεχωριστές, είναι μοναδικές, είναι  ταξιδιάρικες
Είναι ΟΜΟΡΦΕΣ

Διάχυτες αισθήσεις
 όλα μου τα όνειρα ζωντανεύουν στον δικό σου χορό μιας μουσικής που κανένα χαρτί δεν μπορεί να αποτυπώσει
με ένα άνθος θα σου χαρίσω μια μελωδία
την πιο όμορφη που ίσως βρω μέσα στην καρδιά μου

 μαγεία

τώρα βλέπω αυτό το ουράνιο τόξο μες στο σκοτάδι
γίνομαι αδέξιος μα και ασυνήθιστα ήρεμος δίπλα σου
ξέρεις πως υποσχέσεις δεν έχω μάθει να δίνω μα πάντα τις τηρώ
και σου υπόσχομαι να σε αισθάνομαι,
μα μπερδεμένα λόγια ενός μπερδεμένου μυαλού
δεν μπορώ να γράψω αυτά που νιώθω
μα γνωρίζω μονάχα πως σε αγαπώ

μικρή όμορφη νεράιδα

  

«και τι θέλεις να κάνεις εσύ;»
Γλυκός ψίθυρος στο σκοτάδι
Μα και αν σου απαντώ να ξέρεις πως δεν ξέρω μια απάντηση δική μου
 Ίσως και να γνωρίζω μα να φοβάμαι να την πω

Τελικά το νόημα υπάρχει
Τώρα πια είμαι σίγουρος

Υπάρχει

Όταν γελάς, υπάρχει
Όταν ονειρεύεσαι, υπάρχει
Όταν σε σφίγγω στην αγκαλιά μου, υπάρχει
Όταν σου κρατώ το χέρι, υπάρχει
Όταν γράφω, υπάρχει
Όταν τρέχουμε στο σκοτάδι, υπάρχει
Όταν σε κοιτάζω, υπάρχει
Όταν παίζεις μουσική, υπάρχει
Όλες αυτές τις στιγμές μες στην απόλυτη σιωπή, τότες που μόνο η ανάσα σου ακούγεται, υπάρχει

Δεν θέλω να μου λένε για ένα βολικό μέλλον, ούτε και για μια ουτοπική πραγματικότητα
Θέλω μονάχα να ζήσω σε ένα παρόν φτιαγμένο από τις δικές σου ονειροπόλες ζωγραφιές


Τυχερός για πρώτη φορά στην ζωή μου
Τυχερός που είσαι κοντά μου
















«τόσοι αφεντόπουλοι όμορφοι ήταν εκεί στη μέση  μα μόνο ο Ερωτόκριτος της Αρετής αρέσει»

Το καλύτερο μαγικό που μου έκανες ποτέ









Σήμερα είμαι ικανοποιητικά χαρούμενος μπορώ να πω. Ούτε ο θολός ουρανός με θλίβει όπως τότε. Ούτε η ανήμερη θάλασσα όπως κάποτε που της έμοιαζε μια ψυχή. Σήμερα απλά είμαι χαρούμενος. Αλήθεια. Σ' ευχαριστώ.

η μελαγχολία της ευτυχίας












ξαφνικά συνειδητοποιείς πως περπατάς μοναχός
πως το κρύο σταμάτησε, πως γύρω σου δεν ακούγονται πια γέλια
απλά έφυγες
χωρίς σκέψη ή σκοπό
απλά έφυγα
είναι ώρες που δεν ελέγχω το «είναι»
και είναι ώρες που ψεύτικο φαντάζει το «φαίνεσθαι»
στιγμές τόσο μοναχικές
στιγμές τόσο ασφυκτικά ίδιες
σήμερα νιώθω κουρασμένος
ρυθμός τόσο αποκρουστικός ο ήχος των βημάτων μου
εικόνα τόσο αηδιαστική αυτή της σκιάς μου
μα ξέρεις πως και πάλι δεν θα σου πω
ξέρεις και πάλι πως δεν θα μιλήσω
γιατί απλά δεν θέλω να σ’ αλλάξω
γιατί η ελευθερία είναι τόσο όμορφη που ξέρεις πως δεν πρέπει ν’ αλλάζει και εσύ είσαι ελεύθερη
να ξέρεις πως πάντα θα σου χαμογελώ
ό,τι και αν συμβεί
μα δεν θέλω να τα σκέφτομαι
μα δεν πρέπει κιόλας
τώρα μονάχα περπατώ για άλλη μια φορά
«όλα αυτά που δεν λέγονται γρήγορα λησμονιούνται»
Έφυγα πάλι
απλά

ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΑΣ

Ήταν μια φορά... "μια φορά" που απο το πολύ που τη διηγήθηκαν ακούστηκε τόσες φορές... που έγινε πραγματικότητα.




"Η μαγεία διαρκεί μόνο όσο παραμένει η επιθυμία "



Ευτυχία είναι να αισθάνεσαι τη σιγουριά ότι βρίσκεσαι στο σωστό δρόμο




Χόρχε Μπουκάι

ένα κορίτσι με καλειδοσκοπικά μάτια





Picture yourself in a boat on a river,
With tangerine trees and marmalade skies.
Somebody calls you, you answer quite slowly,

                                        A girl with kaleidoscope eyes








Climb in the back with your head in the clouds and you're gone









με κοίταξες με αυτά τα υπέροχα, υπέροχα μάτια
μου χαμογέλασες με αυτό το παιδικό χαμόγελο
και μου φανέρωσες πως η αλήθεια μπροστά μου είναι, μα εγώ τυφλός την προσπερνώ
θέλει προσπάθεια να μην μπορώ να μιλήσω και θέλει κόπο να μην μπορώ να δω
μα το ξημέρωμα της αυγής θα παλιώσει όλα αυτά που στο σκοτάδι μοιάζουν τόσο σίγουρα
μα μην μπορώντας ποίηση να γράψω, μην μπορώντας τραγούδια να συνθέσω και μην μπορώντας πίνακες να ζωγραφίσω
σου λέω μονάχα ότι μπερδεύτηκα μες του μυαλού μου τα παιχνίδια
και τώρα πια σίγουρος δεν είμαι αν μπορώ να σου πω μια πραγματική αλήθεια
τώρα φίλοι παλιοί μα ξέρεις πως κάποτε σε είχα ερωτευτεί

Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις



γύρω σου υπάρχουν χρώματα
αλήθεια υπάρχουν
και είναι χρώματα όμορφα, χρώματα ζωντανά
οι άνθρωποι ξεχνάμε την ύπαρξή τους, μα εσύ όχι

δεν με πιστεύεις;
μα στο λέω εγώ
ε, λοιπόν και τι μ’ αυτό;
και επειδή στο λέω εγώ σημαίνει κάτι;
ισως να το έχεις ξανακούσει
ισως να στο έχουν ξαναπεί
ισως

μα αν δεν πιστεύεις εμένα τότε στάσου λιγάκι και σώπασε
ακου την καρδιά σου
μονάχα αυτήν

τριγύρω υπάρχει σιωπή
πως νιώθεις;
΄΄ μην φοβηθείς
μην χαθείς ΄΄
ο κόσμος πλάι σου χρώματα γεμάτος
οταν εσύ ονειρεύεσαι
οταν εσύ νιώθεις

να ξέρεις πως όταν γελάς το αισθάνομαι
κι αν έχεις απελπιστεί τότε κοίτα τη θάλασσα ένα απάνεμο δειλινό
τότε που ο ήλιος παίζει ανέμελος κρυφτό με τον αφρό
τότε που γεμίζει το πέλαγος μενεξέδες και γαζίες
αυτό είναι το χρώμα σου
με πιστεύεις;




                                                         Ps I love you    (δεν θυμάμαι αν στο είχα πει)














Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ανείπωτα..
Γλυκιά μου, μη χαθείς



-----------------------------------------------------------------------------------------------------------








Τι χρώμα έχει η λύπη; Ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. Δεν άκουσες; Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη;
- Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στη αγγαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλέ.
- Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;
- Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.
- Τί χρώμα έχει η χαρά;
- Το χρώμα του μεσημεριού αστεράκι μου.
- Και η μοναξιά;
- Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξεδί.
- Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.
- Το αστέρι έκλεισε τα ματια του και ακούμπησε στο φράχτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.
- Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;
- ...Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού,απάντησε το δέντρο.
- Τι χρώμα έχει ο έρωτας;
- Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.
- Έτσι ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε τo αστέρι. Κοίταξε μακριά στο κενό.Και δάκρυσε

απόσπασα απο το βιβλίο
το χρώμα του φεγγαριου- αλκυόνη παπαδάκη (ισως το πιο συναισθηματικό βιβλίο που διάβασα ποτέ)

ανθρώπινα εσωτερικα ΙΙΙ

αν μόνο πιστέψεις...έστω για μια στιγμή







I want to live, I want to give
I've been a miner for a heart of gold.
It's these expressions I never give

That keep me searching                                               for a ΗΕΑRT of gold









                                                                        and I'm getting old


ανθρώπινα εσωτερικά ΙΙ



                          Πόσες ματαιοδοξίες χωράει μια λύρα χρυσή;









                                                                                   Βρείτε ΑΝΘΡΩΠΟΙ μια απάντηση τόσο διπλωματική όσο και βολική


Ανθρωπινα Εσωτερικα σε Dsus2

σε παρακαλώ μίλα ψιθυριστά
η φωνή σου αντίκρισμα δεν βρήκε και χάθηκε
το τραγούδι σου περιμένει ακόμη μελωδία

σβήσε το φως των ματιών μου
δεν θέλω να βλέπω άλλο μια βολική πραγματικότητα

ας είμαστε ρεαλιστές
ο κόσμος δεν χωράει άλλους ονειροπαρμένους
απόμερα τους σπρώχνει
σε έναν πλανήτη με ένα τριαντάφυλλο μοναχά
και τους αφήνει να περιμένουν

αλλαγές σε ένα κρίσιμο σημείο
στο πιο κρίσιμο ίσως
αλλαγές που με ένα φύσημα παύουν
αλλαγές που δεν σ’ αλλάζουν
αλλαγές που δεν μ’ αλλάζουν

γι’ αυτό σου γνέφω μούσα
σταμάτα το τραγούδι και άφησε την άρπα
ιστορίες έχουν ακουστεί
μα τις ξεχάσαμε πια

αν μπορέσεις φύγε
και μην γυρίσεις ποτέ ξανά
αλλά σε ικετεύω
μίλα ψιθυριστά