Ο Δεκέμβρης του 1903

Κι' αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω -
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια·
όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου,
ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου,
ημέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,
ταις λέξεις και ταις φράσεις μου πλάθουν και χρωματίζουν
εις όποιο θέμα κι' αν περνώ, όποιαν ιδέα κι' αν λέγω.



Κωνσταντίνος Π. Καβάφης













                                                 "....όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου....."       
  καμιά φορά οι στίχοι λένε πολλά περισσότερα απ' όσα μπορούμε να καταλάβουμε..
Αν θέλετε να φοβηθείτε, να πέσετε σε κατάθλιψη, απόγνωση, άγχος, δυστυχία,
 μιζέρια, παθητική αποδοχή μιας ψεύτικης πραγματικότητας, τότε απλά πάρτε το 
τηλεκοντρόλ και δείτε ειδήσεις...

α διεξοδος

Θυμάμαι τι μου 'χες πει. Θυμάμαι ακόμη εκείνη την ακρογιαλιά. Σου μίλησα για πράγματα που δεν γνώριζες. Ούτε εγώ. Έκλεισα τα μάτια. Άρχισα να σ'αγαπάω. Ελπίδα σαν νυχτολούλουδο. Τραγούδησες ένα 
τραγούδι. Θυμάμαι ακόμη... Έκλεισα τα μάτια ξανά.. Δεν ήσουν εκεί. Φόβος, ρίγος. Ούρλιαξα. Έσκισα την χάρτινη 
  καρδιά μου. Δεν είχες έρθει ποτέ....                                                                     




                                                                          


                                                                                                                         αβάσταχτη η αναμονή











αργότερα μου ψιθύρισες ....... συνέχισε