λουλουδι










"λενε οτι οταν κοιτας καποιον που αγαπας τοτε οι κορες των ματιων του μεγαλωνουν" και τα δικα σου ματια ειναι υπεροχα. σ' ευχαριστω






















πρισμα





χασανε το νοημα λεξεις που αλλοτε θεμελιωναν αξιες.
συμβιβασμος χωρις αιτια.
  -- -- - { ειπωμενα πολλα } μα υστερα τι θα υπαρξει ;
μια ωριμη - κατα τ' αλλα - γενια. μπροστα σε στημενες φαρσες ξεχνουν πως καθενας ειναι ιδιαιτερος
το ξεχνουν και υστερα πληγωνουν
-- >  πληγωνουν.,
[ -_ χωρις να ρωτουν ]



                                                    τοτες που ρομαντικος εφτασε να σημαινει γελοιος
τοτες που ολα φανταζαν τοσο ευκολα
                                    ξεχαστηκαν τα αισθηματα και εγιναν αναμνησεις

μικροι πολυ- αλλα οχι στην ηλικια--- στα ονειρα

προσεξε γιατι κοπηκες καποτε
και τα σημαδια εμειναν


μα γιατι τα σημαδια παντα μενουν;

και γιατι τα ονειρα δεν τα θυμομαστε ποτε;

ισως γιατι ειμαστε ακομα μικροι- μικροι πολυ- ή γιατι ετσι κανουν ολοι-

προσπαθεις να εισαι διαφορετικος απο τους διαφορετικους αλλα παλι νιωθεις κενο
κενο που θα αναπληρωθει με τον πιο ομορφο και ,εν δυναμει, επιπονο τροπο


πιστη χαμενη και αδεσποτη για ανθρωπους με ψευτικα ματια.
διαφερεις μα συμβιβαζεσαι θελοντας ή μη.


                                                                  τοτες που το λουλουδι εφτασε να σημαινει κατι γελοιο
που η σκληροτητα μας εκανε ολους τοσο απελπιστικα αυτονομους

θα 'θελα να ξεφυγω μα δεν μπορω. δεν ξερω και αν θελω

_________________________



μια βλακεια τοσο σιγουρη και τοσο υποθετικα αναγκαια
γριφοι, κωδικες, λεξεις, κρυπτογραφησεις

δεν τα αντεχω, μα δεν μπορω χωρις αυτα.

θυμος, ζηλια, πιστη, απιστια, γελιο, λυπη, φυγη, ληθη, αγκαλια, ονειρα

με κανουν τοσο ανθρωπο
τοσο ανυποφερτο.

μα δεν θα παψω να σ' αγαπω
ακομα και αν με ξεχασεις εστω και για ενα λεπτο, εστω και για μια μεθυσμενη στιγμη.  ]_)

(α?)διεξοδος





Η λαμαρίνα η λαμαρίνα όλα τα σβήνει.
         Μας έσφιξε το kuro siwo σαν μια ζώνη
                    κ' συ κοιτάς ακόμη πάνω απ΄το τιμόνι,
                            πως παίζει ο μπούσουλας καρτίνι με καρτίνι

Pusteblume








κοιμάσαι έναν ύπνο γλυκό
και ξαφνικά ξυπνάς
σε αναστάτωσε μια μελωδία
γνωρίζεις πως είναι αυτή εκεί
σε αναστάτωσε;
μάλλον σε ταξίδεψε πάλι
δεν θες να μιλήσεις μην τυχόν σταματήσει να παίζει αυτόν τον παντοτινό σκοπό
ύστερα προσέχεις και βλέπεις να ξεπετάγονται χρώματα
διάχυση ρυθμών μέσα από χέρια μιας παντομίμας
μιας πρωινής επισκέπτριας

είναι εκεί
σαν όνειρο φαντάζει, σαν οπτασία
ο χρόνος γοργά διασχίζει τις ζωές μας
και είσαι αντιμέτωπος με μιαν αλήθεια τραυματική
πως υπάρχουν αυτές οι νύχτες που περνούν και που ίσως,
ίσως να μην ξανάρθουν
σαν τα "θερινά σινεμά" στις ψυχές δυο αθώων παιδιών
που ενώθηκαν μια νύχτα κάποιου Οκτώβρη

αν αποκοιμηθείς θα βρεθείς σε ένα ξέφωτο
με εκείνα τα περίεργα λουλούδια
θα κόψεις ένα και με ένα δάκρυ
θα φυσήξεις και όλα τα πέταλα εκεί πηγαίνουν στων ευχών σου τον καημό

θα φυσήξεις
και μια ηλιόλουστη Άνοιξη θα 'ρθει
θα φυσήξεις ξανά
και θα πετάξει σαν ένα ντροπαλό
χρυσαλιφούρφουρο στου ανέμου το χάδι


-κάποιος-

το ξέρεις;

ύστερα σταματάει να παίζει
χαμογελάει, σκύβει, ονειρεύεται
και εσύ ξυπνάς
κοίταξε το χέρι σου
ιδανικά πάλι μάτωσε

τι κρατάς;





ΓΑΡΓΑΛΗΤΟ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ






Τον 15ο αιώνα, στη Βαυαρία, τα μέλη της ευαγγελικής σέκτας "Αδελφότητα της Μοραβίας", εξαιτίας της αποστροφής τους απέναντι στη βία και την αιματοχυσία, όταν έπρεπε να εκτελέσουν κάποιον τον γαργαλούσαν μέχρι θανάτου







εκει οπου ανηκω














Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω






























swing your boogie-woogie heart













παρεκτροπές και υπερβολές
δυστροπίες και καταθλίψεις
εξάρσεις σε καιρούς κρύους
κι αν συνεχώς χάνομαι στο μονοπάτι της ζωής μου 
ξέρω πως στο τέλος θα αντέξω
λάθος παρμένες αποφάσεις
επιπόλαιη λογική σε ένα μυαλό που καίει
κι αν σχέδια εφεδρικά για την ζωή μου έκανα 
σωστό δεν ξέρω ποιο θα αποδειχτεί
αυτό που ήθελα το ξέχασα
γιατί φοβήθηκα
μικρός και αδύναμος φανερώθηκα
και κρύφτηκα στη σιγουριά μια πρέπουσας επιλογής
και αυτό που πάντα απεχθανόμουν 
αυτό κατάντησα 
" προσγειωμένος, συγκροτημένος"
παρακμή
μα ξαφνικά 'δες παραλόγου πράξη' εμφανίστηκες
δείχνοντάς μου αυτά που είχα σταματήσει να ονειρεύομαι
αθωότητά αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε
επιτακτικά αναγκαία
κι όσο και αν η θλίψη νομίζεις πως σε κυριεύει κατά καιρούς
πίστεψέ αυτό που βλέπω
τα σημάδια της χαράς στο πρόσωπό σου μιλούν καθαρά
όλοι πήραν κάτι από εσένα 
όλοι παίρνουν 
κάτι που τους λείπει 
κάτι που το έχεις εσύ

Τι δουλειά έχεις εσύ μαζί μου ;

δεν θέλω να με παίρνεις στα σοβαρά
τα μονοπάτια της ζωής μου φανερώνουν τις λάθος λογικές μου
ελάχιστα πράγματα εννοώ
ελάχιστα πράγματα κρατάω αυτά τα χρόνια
αξιοπρέπεια, όνειρα, αισθήματα
μονάχα αυτά 
αισθήματα ερωτηματικά
όπως αυτά τότε που σε πρωτοκοίταξα ερωτευμένος
όπως όταν μου φώναξες " σ' αγαπώ"
πάνω σε δυο ρόδες
όπως κάθε φορά που σε αντικρίζω
Σε κάθε ανατολή θα γελάω
Σε κάθε μουσική θα χορεύω
αυτόν τον χορό που μου έμαθες εσύ
εκείνη τη νύχτα όταν μόνο τα μάτια σου
λαμπύριζαν στο σκοτάδι 
έγνοιες μην έχεις μήτε ανησυχίες για το μέλλον
όλα θα τα καταφέρεις αρκεί να πιστεύεις 
δίωξε εφιάλτες και φερε αστέρια στη ζωή σου
αυτά σου αξίζουν 
Γιατί χωρίς εσένα δεν θα είχα θυμηθεί τα όνειρα που είχα παρατήσει 


Θέλεις να π ε τ ά ξ ο υ μ ε


 ΣΕ

















πόσο όμορφα περνάμε ...




Περικοπές ενός απόκρυφου Ευαγγελίου

δεν είναι δυνατόν να κοιμηθώ απόψε
μονάχα να σε κοιτάζω
έτσι που αποκοιμίζεσαι γλυκά
όμορφα όνειρα μιας όμορφης καρδιάς σαν την δική σου
ένα ξεχασμένο χαμόγελο φέρνει μια πρωτόγνωρη ευτυχία 
που θα με ζεσταίνει ακόμα και τις πιο κρύες νύχτες
μα θέλω να ξεφύγω από τέτοιες λέξεις 
που πάντοτε με στοίχειωναν
το γλυκό σου ξύπνημα θα μου προσφέρει μια ηλιαχτίδα 
τόσο ξεχωριστή 
που παρόμοιά της δεν υπάρχει 
θα έρθει και θα με ταξιδέψει για άλλη μια φορά
μπορώ να γυρίσω τον κόσμο ολόκληρο απλά με ένα σου βλέμμα


[ ]

απόψε σαν άλλοτε ....