Ξυπνήσανε και βρεθήκαν στα συντρίμια
σαν καθρέπτης έσπασε η εύθραυστη καρδιά τους
αύριο θα το ξεχάσουν
πάντα έτσι γίνεται
Σε κοιτάζουν μ' αυτά τα μάτια
όλο χαμένες ελπίδες και όνειρα βυθισμένα σε λήθη αιώνια
Τι μπορείς να απαντήσεις;
Η ύπαρξη τους έγινε δύσκολη
μιας και η προσπάθεια έπαψε να μετράει
σε έναν κόσμο που τα τόξα τα ουράνια είναι άχρωμα
και στο τέλος πόνοι και λυγμοί
Τι μπορείς να απαντήσεις;
Σε αυτά τα στόματα τα διψασμένα
που ξέρουν μόνο να γελούν
Αλήθεια μεγάλη μόνο να πούνε μπορούν
μα εσύ τα κάνες να σιωπήσουν
κοίταξε αυτά τα άδεια, δακρυσμένα μάτια μονάχος σου
γιατί εγώ δεν αντέχω
Τόσα χρόνια χρειάστηκες και ακόμα δεν έμαθες
κοίταξε στα μάτια τους και φώναξε
Χαμογελάστε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου