Είναι κάτι στιγμές που σου πνίγουν τα στήθια
θέλεις χίλιες φορές να φωνάξεις βοήθεια
σ' ένα κλάμα σκληρό να ξεσπάσεις να βρίσεις
ή να πεις σ' αγαπώ μα σε ποιόν να μιλήσεις
ειναι ενας ευκολος κοσμος χωρις πολλα λογια, λογια περιττα
η ιδια επαναληψη που διασκεδαση ξερεις δεν θα σου φερει
γιατι ψυχαγωγια επαψε να θυμιζει πολυ καιρο τωρα
μα γιατι τοσες αοριστολογιες;
δυο ευατοι και μια καρδια που ξερει τι νιωθει μα χανεται
και αυτη η κακη συνηθεια που μου αρεσε τοσο τωρα με απωθει
ανωριμοτητα δεν νομιζεις ;
μα ποιος ειναι αληθεια σοφος για να μπορει να απαντησει με ενα ναι ;
στην επομενη στροφη ισως καταλαβω τι εχει σημασια
θολωσε και εγινε απροσιτη η σκεψη
επεσες μα δεν πονας γι' αυτο
ειναι ενας κοσμος ευκολος αρα γιατι να ψαξω για κατι ιδιαιτερο
αφου ξερω πως θα μεινω μονος
παλι
κοιτα γυρω σου
γελανε τοσο απροσωπα, μα ετσι ειναι αυτη η γενια
μην ξεστρατισεις γιατι δεν θα εισαι κοολ, ιν και παει λεγοντας
μα τι στο διαολο!
μεσα τους τοσο κρυοι!
παντα μια κρυμμενη θλιψη. γιατι;
το χαμογελο τους πικρο
σιχαινομαι και φευγω
οχι γιατι ξεχωριζω, ποτε δεν ξεχωριζα,
μα γιατι εχω αναγκη να δω την θαλασσα και το φεγγαρι,
μου εχουν λειψει
δηλωνω παραιτηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου