naval

και ολόκληρο το βράδυ το όνειρό σου έβρισκε το χάδι μου

και γίνονταν μια σταγόνα ντροπαλή, διστακτική

μια σταγόνα καυτή που έσταξες πάνω μου

και αυτή με τρύπησε

με διαπέρασε, με μάτωσε

ένα άδειο μπαούλο ξεκλείδωσε

ξέρεις από κείνα τα γνώριμα με του καιρού τα γυρίσματα

αυτά που έχουν φθαρεί μα ποτέ τους δεν άνοιξαν

τώρα ευάλωτα ορθάνοιχτα

φανερώνουν αυτά που συνεχώς σε καθηλώνουν

που διαρκώς σε ψάχνουν

πρόσεξε το μπαούλο αυτό

μιας και είναι ο,τι πολυτιμότερο έχω

ο,τι πολυτιμότερο είχα ποτέ                     

τα μαλλιά σου μυρίζουν αρμύρα

αυτή η μελαγχολική μυρωδιά

ξέρεις πως αγαπώ την αρμύρα

την αγαπώ γιατί μου θυμίζει εκείνη

που μου έμαθε τόσα πολλά, τόσα μυστικά

άλλοι την είπαν θάλασσα, εγώ , μονάχα, μάνα

άλλες φορές απλά σταματώ να μιλώ και απλά σε κοιτάζω

σε κοιτάζω και γελάω

και ονειρεύομαι

ονειρεύομαι πως βρισκόμαστε ξαπλωμένοι και οι δυο

πάνω σε μια αμμουδιά

εκείνη με τη χρυσαφιά άμμο

που σου ζεσταίνει την ψυχή

και ξεχνάς τα πάντα

τώρα πια τίποτα δεν έχει σημασία

τώρα είμαστε μαζί και αγναντεύουμε

τη θάλασσα

τη ζωή που περνάει

μα εμείς διαλέγουμε να παγώσουμε το χρόνο

για ένα ιδανικό παρόν

σε λίγο ξημερώνει

ακούω την ανατολή να φθάνει με αυτήν την εύθυμη μουσική

σε κοιτώ καθώς κοιμάσαι

και το πρόσωπό σου είναι χαμογελαστό

αρχίζει να φωτίζεται όπως η πανσέληνος ψηλά λίγο πριν εγκαταλείψει το νυχτερινό υπερθέαμα 

είσαι πολύ όμορφη

γράφω στο μισοσκόταδο και σου λέω

πως είμαι ευτυχισμένος

ευτυχισμένος που σε κρατώ αγκαλιά

Ξημερώνει, όμορφη