γλυκά όνειρα

και έπειτα έρχονται αυτές οι στιγμές
κάποιο βράδυ του Δεκέμβρη και σε καθιστούν τόσο ανέλπιστα ευάλωτο

ενώπιος ενωπίω σπάνιων συναισθημάτων και αισθήσεων στέκεις
αισθήσεων που σου φέρνουν ένα χαμόγελο στο στόμα
θυμάσαι πως είναι να γελάς με δυο διστακτικά δάκρυα στα μάτια ;
μα ακόμη και αν έχεις ξεχάσει θα υπάρχει πάντα μια κάρτα να σου υπενθυμίζει
πως είσαι ζωντανός
πως είσαι ευτυχισμένος
μια κάρτα ασπρόμαυρη
το τίποτα και το πάντα
μια ταιριαστή αντίθεση που δεν μπορεί να εκφραστεί χωρίς τα υπόλοιπα κομμάτια
αλλά ξέρεις πως αυτό το παζλ δεν ολοκληρώνεται,
μονάχα συμπληρώνεται

έτσι αποσβολωμένος, να γνέψεις μπορείς μοναχά καθώς χάνεσαι
σε αυτήν την μελωδία ενός πιάνου κόκκινου
που πάντα θα σου θυμίζει τις φράουλες
που δεν κατάφερα ποτέ να θαυμάσω
μα ξέρεις πως οι ζωές μας είναι όπως εκείνη η σβούρα
κοίταξέ την καθώς γυρίζει
θα δεις μια παρέα να αγκαλιάζεται
χαρά, λύπη, φιλοδοξίες, ικανοποίηση, όνειρα, αισιοδοξία, φόβος, ευτυχία, αγάπη, έρωτας
όλα συμπληρώνονται σ' ένα παράξενο μωσαϊκό
και δένονται σφιχτά γύρω απ' τον καρπό σου
να σου θυμίζουν πως μπορείς να πετάξεις
ακόμα και πάνω σε μια μινιατούρα ενός αεροπλάνου παλιού

η παιδική αναγκαιότητα μια πολυτέλεια που μόνο αυτοί κατέχουν
είναι αυτές οι στιγμές που σου δίνουν ζεστασιά
και μια ευτυχία τόσο αγνή όσο το γέλιο
που ακούς όταν ανοίγεις το δώρο σου
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ