Pusteblume

κοιμάσαι έναν ύπνο γλυκό
και ξαφνικά ξυπνάς
σε αναστάτωσε μια μελωδία
γνωρίζεις πως είναι αυτή εκεί
σε αναστάτωσε;
μάλλον σε ταξίδεψε πάλι
δεν θες να μιλήσεις μην τυχόν σταματήσει να παίζει αυτόν τον παντοτινό σκοπό
ύστερα προσέχεις και βλέπεις να ξεπετάγονται χρώματα
διάχυση ρυθμών μέσα από χέρια μιας παντομίμας
μιας πρωινής επισκέπτριας

είναι εκεί
σαν όνειρο φαντάζει, σαν οπτασία
ο χρόνος γοργά διασχίζει τις ζωές μας
και είσαι αντιμέτωπος με μιαν αλήθεια τραυματική
πως υπάρχουν αυτές οι νύχτες που περνούν και που ίσως,
ίσως να μην ξανάρθουν
σαν τα "θερινά σινεμά" στις ψυχές δυο αθώων παιδιών
που ενώθηκαν μια νύχτα κάποιου Οκτώβρη

αν αποκοιμηθείς θα βρεθείς σε ένα ξέφωτο
με εκείνα τα περίεργα λουλούδια
θα κόψεις ένα και με ένα δάκρυ
θα φυσήξεις και όλα τα πέταλα εκεί πηγαίνουν στων ευχών σου τον καημό

θα φυσήξεις
και μια ηλιόλουστη Άνοιξη θα 'ρθει
θα φυσήξεις ξανά
και θα πετάξει σαν ένα ντροπαλό
χρυσαλιφούρφουρο στου ανέμου το χάδι


-κάποιος-

το ξέρεις;

ύστερα σταματάει να παίζει
χαμογελάει, σκύβει, ονειρεύεται
και εσύ ξυπνάς
κοίταξε το χέρι σου
ιδανικά πάλι μάτωσε

τι κρατάς;