όταν χαράζει






και είναι ένας στίχος ερωτικός που δεν θυμάμαι πως πηγαίνει
πετά εκεί ψηλά και σαν στρόβιλος σε πλησιάζει
καθισμένη στο πέρας του σύννεφου
μάγεψες τον ουρανό ν΄αστράφτει
και το χρώμα του κι οι εκφράσεις
όλες δικές σου πινελιές

Μ' αρέσει έτσι συνεπαρμένη να σε βλέπω σαν προσπαθείς τ'άστρα να μετρήσεις
διαφορετική
μια καρδιά που τόσο τον ήλιο λαχταρά

έτρεξες πλάι μου και χαθήκαμε από προσώπου γης
το πρωινό μας βρήκε δίπλα στα κύματα
τα μπλεγμένα όμορφα μαλλιά σου
δυο ρόδινα χείλη
και μια αξέχαστη μυρωδιά αρμύρας

άνοιξες τα βλέφαρα σου και ντράπηκες



                                                                θα πέθαινα για 'σένα




Σ' αγαπώ
οπτασία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου