memoria

  

"το μόνο που θυμάμαι είναι εκείνο το λιβάδι... μόλις είχε έρθει η άνοιξη... χαρά Θεού.. σάμπως ήταν ένας πίνακας δουλεμένος για χρόνια 

έπειτα θυμάμαι εκείνη τη φιγούρα.... δεν ήμουν σίγουρος τι ήταν.... άντρας, γυναίκα, παιδί.... δεν μπορούσα να ξεχωρίσω... ήμουν κουρασμένος....


θυμάμαι οτι όλοι είχαμε διαταγές... δεν θα 'παιρνα το ρίσκο... έκανα οτι κάθε τιμιος στρατιώτης.. σημάδεψα.. χτύπησα τον στόχο μου... 


είχαμε διαταγές... πλησίασα το άψυχο πτώμα... ήταν ένα παιδί...τι σημασία έχει? τώρα κείτονταν εκεί... ψυχρό, ακίνητο, με ένα παγωμένο γέλιο στο στόμα του....  
μα στα μάτια του είδα απόγνωση..


είχαμε διαταγές...δεν θα έπαιρνα το ρίσκο... 
                                                                                               
                                                                                       ..... κάθε τίμιος στρατιώτης.....


ήταν απλά ένας στόχος εκείνη τη στιγμή
έπρεπε να ρίξω......
στον πόλεμο ακολουθείς διαταγές
την ώρα που πατάς την σκανδάλη δεν σκέφτεσαι αν κάνεις σωστά
απλά κάνεις ότι κάθε τίμιος στρατιώτης...


τύψεις? όλη μου η ζωή ειναι γεμάτη τύψεις...
αλλά δεν μετανιώνω για ότι έκανα, όχι
δεν πρέπει να μετανιώσω τώρα.
τότε όφειλα να το 'χα κάνει


ίσως τελικά να είχα σκοτώσει τον ίδιο μου τον εαυτό εκείνη την μέρα... 




δεν θυμάμαι"