Στις χαραυγές ξεχνιέμαι


Επιτέλους! Ένα ζεστό πρωινό
προσφέρει ο καλόκαρδος ήλιος
σε όσους το χρειάζονται

Περπατώ σιωπηλός
Οι σκέψεις μου άδειες
Και ούτε θέλω να σκεφτώ τίποτα

Δες!

Κοιτάζω αυτό το θαύμα που ξετυλίγεται μπρος μου
Και αναλογίζομαι πόσο ευλογημένος είμαι

Οι λέξεις δεν έχουν χώρο εδώ
Όχι
Εδώ βασιλεύει η γαλήνη
Η δυστυχία δεν έφτασε ποτέ εδώ

Όλα τριγύρω μυρίζουν θυμάρι και χαμόμηλο
Κι εσύ μεθάς
 κι εσύ χαμογελάς

Ένα γαλάζιο πέπλο ,
Μια συμφωνία στοιβαγμένων ονείρων είναι η θάλασσα
Και αυτό το ζεστό πρωινό την συντροφεύει




Το μόνο που με θλίβει είναι ότι δεν είσαι δίπλα μου να μπορέσω να σου ψιθυρίσω πως νιώθω,
να σου δείξω αυτόν τον άρτιο κόσμο μιας φθινοπωρινής σονάτας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου