«Υπάρχουν χέρια που σαν πέσεις σε σηκώνουνε ξανά»
μέσα από την μοναξιά γνΟρίζουμε τον εαυτό μας
Μοναξιά που κάποτε έφτανε σε ένα τόσο αδιέξοδο σημείο
Μοναξιά που ήταν απελπιστικά πολλά υποσχόμενη
Μα όχι τώρα
Τώρα μονάχα κάποια παράμερα απομεινάρια που έρχονται κατά καιρούς να μου θυμίσουν πως τον εαυτό μου όρισα μέσα από την μονοτονία μιας μοναξιάς αλλά τον γνώρισα μέσα από δυο πανέμορφα μάτια και ένα αληθινό χαμόγελο
Ίσως να έχεις κουραστεί να το ακούς μα μην σταματήσεις να γελάς
Όλο και πιο πολύ κάθε μέρα, όλο και πιο δυνατά
Ελευθερία που μόνο εσύ γνωρίζεις
Ανθρώπινο ιδεώδες ξεχασμένο-χαμόγελο- από πολλούς και σπάνιο όσο ένα ανοιχτορόδινο κυκλάμινο η ανάσα σου όταν ενώνονται οι σκέψεις μας
Γιατί ξέρεις πως κάποιες σκέψεις δεν πρέπει να λέγονται
Ακόμη και αν περάσουν δυο χρόνια
Και οι δικές σου οι σκέψεις είναι ξεχωριστές, είναι μοναδικές, είναι ταξιδιάρικες
Είναι ΟΜΟΡΦΕΣ
Διάχυτες αισθήσεις
όλα μου τα όνειρα ζωντανεύουν στον δικό σου χορό μιας μουσικής που κανένα χαρτί δεν μπορεί να αποτυπώσει
με ένα άνθος θα σου χαρίσω μια μελωδία
την πιο όμορφη που ίσως βρω μέσα στην καρδιά μου
μαγεία
τώρα βλέπω αυτό το ουράνιο τόξο μες στο σκοτάδι
γίνομαι αδέξιος μα και ασυνήθιστα ήρεμος δίπλα σου
ξέρεις πως υποσχέσεις δεν έχω μάθει να δίνω μα πάντα τις τηρώ
και σου υπόσχομαι να σε αισθάνομαι,
μα μπερδεμένα λόγια ενός μπερδεμένου μυαλού
δεν μπορώ να γράψω αυτά που νιώθω
μα γνωρίζω μονάχα πως σε αγαπώ
μικρή όμορφη νεράιδα
«και τι θέλεις να κάνεις εσύ;»
Γλυκός ψίθυρος στο σκοτάδι
Μα και αν σου απαντώ να ξέρεις πως δεν ξέρω μια απάντηση δική μου
Ίσως και να γνωρίζω μα να φοβάμαι να την πω
Τελικά το νόημα υπάρχει
Τώρα πια είμαι σίγουρος
Υπάρχει
Όταν γελάς, υπάρχει
Όταν ονειρεύεσαι, υπάρχει
Όταν σε σφίγγω στην αγκαλιά μου, υπάρχει
Όταν σου κρατώ το χέρι, υπάρχει
Όταν γράφω, υπάρχει
Όταν τρέχουμε στο σκοτάδι, υπάρχει
Όταν σε κοιτάζω, υπάρχει
Όταν παίζεις μουσική, υπάρχει
Όλες αυτές τις στιγμές μες στην απόλυτη σιωπή, τότες που μόνο η ανάσα σου ακούγεται, υπάρχει
Δεν θέλω να μου λένε για ένα βολικό μέλλον, ούτε και για μια ουτοπική πραγματικότητα
Θέλω μονάχα να ζήσω σε ένα παρόν φτιαγμένο από τις δικές σου ονειροπόλες ζωγραφιές
Τυχερός για πρώτη φορά στην ζωή μου
Τυχερός που είσαι κοντά μου
«τόσοι αφεντόπουλοι όμορφοι ήταν εκεί στη μέση μα μόνο ο Ερωτόκριτος της Αρετής αρέσει»
σου ειπα εγω δε ξερω να μιλαω.ομως
ΑπάντησηΔιαγραφή<#