ξαφνικά συνειδητοποιείς πως περπατάς μοναχός
πως το κρύο σταμάτησε, πως γύρω σου δεν ακούγονται πια γέλια
απλά έφυγες
χωρίς σκέψη ή σκοπό
απλά έφυγα
είναι ώρες που δεν ελέγχω το «είναι»
και είναι ώρες που ψεύτικο φαντάζει το «φαίνεσθαι»
στιγμές τόσο μοναχικές
στιγμές τόσο ασφυκτικά ίδιες
σήμερα νιώθω κουρασμένος
ρυθμός τόσο αποκρουστικός ο ήχος των βημάτων μου
εικόνα τόσο αηδιαστική αυτή της σκιάς μου
μα ξέρεις πως και πάλι δεν θα σου πω
ξέρεις και πάλι πως δεν θα μιλήσω
γιατί απλά δεν θέλω να σ’ αλλάξω
γιατί η ελευθερία είναι τόσο όμορφη που ξέρεις πως δεν πρέπει ν’ αλλάζει και εσύ είσαι ελεύθερη
να ξέρεις πως πάντα θα σου χαμογελώ
ό,τι και αν συμβεί
μα δεν θέλω να τα σκέφτομαι
μα δεν πρέπει κιόλας
τώρα μονάχα περπατώ για άλλη μια φορά
«όλα αυτά που δεν λέγονται γρήγορα λησμονιούνται»
Έφυγα πάλι
απλά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου